ම්ලේච්ඡත්වය
කුකුළගෙ අණ්ඩ මට ඕන , ඌරු මස් එකේ රස.. ඔය වගේ එක එක කතා අපට නිතර ඇහෙන දේවල් , ගොඩක් අය කන තැන් වල.. මට දැන් අවුරුදු 20 ක් වෙලත් මට හිතා ගන්න බෑ මෙච්චර කල් මං කොහොමද මෙහෙම දේවල් කියුවේ කෑවේ කියලා.. මං දැනන් හිටියනෙ සත්තු මරලයි මෙහෙම කෑම එකට එන්නෙ කියලා.. මං අහල තිබ්බනෙ සත්තුන්ට කරන කරදර මේවගෙ මරන සහ ගොවිපලවල් වල.. එහෙම දැන දැනත් මං කොහොමද මෙච්චරකල් කෑවෙ කියල මට හිතාගන්න බෑ.. මං ඉස්සර කිරි චීස් වලට ගොඩක් ආස කලා.. අම්ම කිය කියත් හිටියා කිරි කාරයෙකුට බන්දලා දුන්නනං හරී කියලා.. ඒත් මට දැන් ගොඩාක් කලකිරෙනවා මං එහෙම දැන දැනත් ඒවට ආස කරපු එකට.. ඒක රසට ඇබ්බැහි වීමක් වෙන්න ඕන.. ඒත් මනුස්සයෙක් විදිහට එහෙම සතෙකුට හිංසා කරලා මරලා ගත්තු කෑම ඒ විදිහට කන එක ම්ලේච්ච වැඩක් විදිහටයි මට දැන් හිතෙන්නේ.. එච්චර දරුණු දේවල් මිනිස්සු ඇඟට නොදැනීම කරන එක මේ සමාජයේ වෙළඳ ලාබ අරමුණු කරගෙන කඩ කාරයන් විසින් ටිකෙන් ටික ඇති කරපු දෙයක් වෙන්න ඕන.. මොකද ඉස්සර මිනිස්සු සතුන් දඩයම් කලත් ඒ සත්තුන්ට ගොඩාක් ආදරය කලා.. එයාලගේ මරණයට නිසි ගෞරවය දුන්නා.. හැමෝම එහෙම නෑ.. මිනී මස් කන එහෙම ගෝත්‍රත් තිබිල තියනවනෙ.. ඒත් අපි එහෙම ම්ලේ